Metodologia
Nasze działania oparte są o metodologię ICC oraz indywidualnie wypracowane narzędzia. W naszej pracy kierujemy się także standardami i etyką ICC. Wzbogacenie naszych narzędzi o autorskie i sprawdzone metody wyróżnia nas na rynku.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej zapoznaj się z poniższymi informacjami:
Coaching koncentruje się wokół pragnień klientów. Jest procesem doskonalenia kompetencji w obszarze, który chce rozwijać Klient, opartym na partnerskiej relacji i wzajemnym zaufaniu. Pomaga ludziom w stawaniu się tym, kim chcą i w byciu najlepszym jak to możliwe. Klienci zgłaszają się do coachów ponieważ chcą zmienić coś w swoim życiu, pragną by wyglądało ono inaczej, bądź chcą skupić się na osiąganiu ważnych dla nich celów. Cele mogą być rozmaite: spełnienie marzenia, na które brakowało czasu bądź odwagi, poprawa kondycji fizycznej, udział w maratonie, przygotowanie do awansu lub zmiany pracy, rozwijanie kompetencji kierowniczych, czerpanie większej satysfakcji z życia zawodowego, odzyskanie równowagi pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym, odzyskanie spokoju, redukcja nerwów, odzyskanie utraconego sensu, polepszenie jakości życia, przygotowanie do zmian, bądź znalezienie rozwiązań dla trudnych sytuacji w pracy. Istnieje kilka rodzajów coachingu, z których główne to: life coaching koncentrujący się na zmianach w życiu osobistym, business coaching zajmujący się zmianami u kadry menadżerskiej i biznesmenów, executive coaching dotyczący rozwoju umiejętności kadry zarządzającej wyższego szczebla – prezesi, właściciele, dyrektorzy oraz coaching sportowy koncentrujący się na zwiększaniu możliwości i potencjału sportowców.
Słowa definiujące:
asysta, pomoc w osiąganiu celów, rozwój osobisty, świadomość, zmiana, cel, spełnienie, kreatywność, zwycięstwo, zasoby, proces odkrywania, zmiana strategii, uczenie się siebie, zwiększanie możliwości, uwalnianie i wzmacnianie potencjału, dążenie do samorealizacji…
Coach to osoba towarzysząca w procesie zmiany. Coaching to asysta w Twoich działaniach. Coach jako niezależna, obiektywna osoba patrząca z boku oświetla rewiry, do których samemu nie zajrzysz. Stwarza warunki dla nowych doświadczeń i weryfikacji dotychczasowych przekonań i poglądów, tak aby Klient mógł poszerzyć swoje horyzonty, a dzięki temu zwiększyć możliwości w wybranej dziedzinie. Coach pomaga Klientowi w osiągnięciu zamierzonych celów na wybranych płaszczyznach.
Coach podąża za klientem i jego potrzebami, wspiera w pokonywaniu trudności, pozwala uwierzyć w siebie i swoje możliwości, stwarza płaszczyznę dla nowych doświadczeń, dzięki czemu klient nabywa nowe umiejętności i kompetencje, a w efekcie zyskuje większy komfort w danym obszarze.
Coach pomaga klientowi w osiągnięciu osobistych sukcesów i osiągnięciu rezultatów upragnionych przez klienta w życiu osobistym i zawodowym. Coaching zapewnia to, że klient może dać z siebie to, co najlepsze, uczyć się i rozwijać w taki sposób, w jaki chce.
Coachowie ICC (International Coaching Community):
- Poprzez wspólną filozofię coachingu i mówienie tym samym językiem o kwestiach związanych z coachingiem tworzą wspólnotę z coachami na całym świecie.
- Pomagają jednostkom i organizacjom rozwijać się szybciej i osiągać bardziej zadowalające rezultaty.
- Koncentrują się na pracy z celami jakie wybrał klient. Dostosowują coaching do indywidualnych potrzeb klientów.
- Koncentrują się na wartościach klientów i pomagają im żyć zgodnie z wartościami w czasie osiągania celów. Coach pomaga spojrzeć klientom z nowej perspektywy.
- Pomagają odnaleźć klientowi jego własne zasoby i strategie. Coach zna pytania, klient zna odpowiedzi. Klient wykonuje działania związane z osiąganiem celów. Coach występuje jako zasób klienta.
- Nawiązują dobre relacje z klientami i zdobywają ich zaufanie.
- Wyznaczają zadania, które mają pomóc klientowi w osiąganiu jego celów, pokonywaniu dostrzeżonych ograniczeń i weryfikowaniu ich przekonań na temat świata, innych ludzi i siebie.
Standardowa formuła procesu coachingu wygląda następująco:
- Ilość sesji coachingowych: 7 (±2)
- Czas trwania jednej sesji: 1 – 1,5 godz.
- Przerwa pomiędzy sesjami: około 21 dni
- Czas całego procesu coachingu: około 6 miesięcy
Standardowo proces zaczyna się pierwszą sesją, na której Klient przygląda się z coachem różnym obszarom swego życia (life coaching), pracy (business coaching), funkcjonowania, strategii i zarządzania (executive coaching) lub funkcjonowania na danej płaszczyźnie i osiągania założonych wyników oraz potrzebnym kompetencjom, żeby je osiągnąć (coaching sportowy).
Oczywiście każdorazowo czas i harmonogram coachingu jest ustalany bardzo szczegółowo z Klientem i w odniesieniu do zamierzonych przez niego celów. Czas ma tu duże znaczenie, między innymi dlatego, że ugruntowanie nowych nawyków w myśleniu i w działaniu trwa w czasie. Sesja coachingowa jest punktem przełomowym, w którym można zobaczyć swoje funkcjonowanie w innym świetle. W efekcie można je modyfikować i nabywać nowe nawyki oraz doświadczenia, co ma miejsce w okresie przerwy pomiędzy sesjami. Taka formuła działania przynosi największe korzyści pozostając zarazem przystępną i atrakcyjną dla naszych Klientów.
Dodatkowe informacje o metodologii International Coaching Community
ICC należy do największych profesjonalnych organizacji członkowskich dla coachów na całym świecie. Została założona i zarejestrowana w 2001 roku w Londynie w Wielkiej Brytanii jako spółka non-profit. Od 2001 roku ICC przeszkoliła ponad 14,000 coachów w 67 krajach. Obecnie na całym świecie pracuje 46 trenerów szkolących przy użyciu tej metodologii.
International Coaching Community wykorzystuje programy szkoleniowe, które zostały nagrodzone Europejską Nagrodą Jakości (EQA) w 2010 r. przez Europejską Radę Mentoringu i Coachingu (EMCC). Dzięki nagrodzie EQA program szkolenia spełnia również wymagania ścieżki portfolio ACC International Coach Federation (ICF).
Struktura i treść kursu ICC zapewnia uczestnikom wiedzę, umiejętności i rozwój osobisty. Metoda ta stanowi zintegrowaną strukturę złożoną z poniższych głównych modeli coachingu:
- Coaching ontologiczny (Fernando Flores, James Flaherty i Julio Ollala)
- Podejście integralne (Ken Wilber)
- Gra wewnętrzna i coaching koaktywny (Laura Whitworth, Timothy Gallwey i Sir John Whitmore)
- Psychologia pozytywna (Martin Seligman)
- Coaching oparty na dowodach (Anthony Grant)
- Programowanie neurolingwistyczne (John Grinder i Richard Bandler)
- Coaching behawioralny (Perry Zeus i Suzanne Skiffington)
Tło teoretyczne
Metodologia ICC przestrzega trzech podstawowych tradycji wiedzy w coachingu:
Psychologia humanistyczna oraz prace Abrama Maslowa i Carla Rogersa.
Główne zasady psychologii humanistycznej to:
Ludzie posiadają osobiste doświadczenia w zakresie swoich własnych wartości i celów.
Ludzie pragną stać się najlepszą wersją siebie.
Każdy jest unikalny i wartościowy.
Każdy chce mieć możliwość wyboru i taki wybór podejmować.
Konstruktywizm.
Pogląd ten wywodzi się z cybernetyki oraz prac Heinza von Foerstera. Konstruktywizm rozwinął myśl, iż pomagamy stworzyć świat, w którym żyjemy. Nasze postrzeganie rzeczywistości jest tak samo wytworem naszych umysłów, jak to, co znajduje się w świecie zewnętrznym. Tym samym, coaching pomaga odkryć świat tworzony przez klienta, zamiast próbować podawać mu prawidłową odpowiedź.
Lingwistyka
Ludzie opisują świat i siebie samych przy użyciu języka, a struktura języka kształtuje ich sposób myślenia i ogranicza go. Coaching bierze pod uwagę to, w jaki sposób język używany przez klienta może stanowić wskazówkę co do jego opinii na temat jego problemu. Metodologia ICC stanowi zintegrowany model, oparty o fundamenty teoretyczne i opracowany z połączenia wielu dalszych toków rozumowania:
Coaching ontologiczny. Coaching ontologiczny skupia się na sposobie bycia klienta, dynamicznej interakcji języka klienta, jego emocjach i fizjologii. Istnieje ścisły nacisk na słuchanie, wzorce językowe i emocje wyrażone poprzez fizjologię. Metodologia ICC bierze te aspekty pod uwagę; klient to cała osoba, jej umysł, serce i dusza. Zasady coachingu ontologicznego opierają się głównie na pracach Jamesa Flaherty’ego, Fernando Floresa i Rafaela Echeverria.
Podejście integralne. Ten szybko rozwijający się obszar psychologii transpersonalnej został zapoczątkowany przez prace amerykańskiego filozofa Kena Wilbera. Model integralny wykorzystuje wiele różnorodnych punktów widzenia w celu uzyskania możliwie najpełniejszego zrozumienia sytuacji. Uwzględnia linie rozwoju, stany umysłu, rodzaje psychologii i etapy rozwoju. Wykorzystuje punkty widzenia wewnętrzne i zewnętrzne, indywidualne i zbiorowe, które stanowią istotną część metodologii ICC. Dodatkowo, zintegrowane badania prezentują bardzo przydatne koncepcje.
Wewnętrzna gra i coaching koaktywny. Metodologia wewnętrznej gry była bardzo istotna w rozwoju coachingu. Zapoczątkowana przez Timothy’ego Gallweya, skupiała się na pokonaniu własnego wewnętrznego przeciwnika, aby stać się najlepszą wersją siebie. Metoda ta została sprowadzona do Europy przez Sir Johna Whitmore’a. Coaching koaktywny jest modelem, który pierwotnie również został opracowany w Stanach Zjednoczonych przez Laurę Whitworth. Cztery zasady tej metodologii to: klient jest naturalnie kreatywny, przedsiębiorczy i integralny, coaching dotyczy całego życia klienta, klient ustala program, a relacja coachingu oparta jest na partnerstwie. Coaching koaktywny kładzie również nacisk na intuicję coacha jako narzędzie coachingu.
Psychologia pozytywna. Opiera się na idei samoaktualizacji Abrahama Maslowa. Podejście to było używane w Stanach Zjednoczonych i zostało opracowane przez Martina Seligmana. Psychologia pozytywna koncentruje się na dobrej kondycji psychicznej oraz bada pozytywne emocje. Analizuje to, co ludzie mogą zrobić, by wprowadzić więcej tych emocji w ich życiu. Nadzieja i optymizm, jako cechy charakteru, są postrzegane jako bardzo istotne. Doprowadziło to do stworzenia szkoły coachingu zwanej Authentic Happiness Coaching.
Programowanie neurolingwistyczne (NLP). System zapoczątkowany przez Richarda Bandlera i Johna Grindera w Stanach Zjednoczonych w latach siedemdziesiątych XX wieku, a następnie rozwinięty przez Roberta Diltsa. NLP jest badaniem struktury subiektywnych doświadczeń. Dotyczyło ono ludzi wyróżniających się w zakresie umiejętności komunikacji, by sprawdzić, w jaki sposób osiągnęli oni swoje wyniki. Jego ukierunkowanie znajduje swoje odzwierciedlenie w jego nazwie, gdzie „neuro” oznacza umysł, „lingwistyczne” dotyczy języka, a „programowanie” dotyczy sekwencji działań zmierzających do osiągnięcia celu. NLP przyjmuje podejście pragmatyczne, oparte o modele doskonałości i uczy wielu istotnych umiejętności i narzędzi stosowanych w coachingu.
Coaching behawioralny. Model ten skupia się na zewnętrznym zachowaniu, a nie na wewnętrznych celach. Dąży on do wprowadzenia trwałych i wymiernych zmian w zachowaniu. Przeważnie stosowany jest w kontekście biznesowym. Metodologia ICC uznaje znaczenie, jakie wymierne wyniki mają dla osób; zespołów i organizacji. W ten sposób wpływ coachingu może być oceniany z różnych perspektyw. Coaching zmienia sposób myślenia i emocje, co prowadzi do zmian w zachowaniu. Coaching behawioralny został opracowany przede wszystkim przez Perry’ego Zeusa i Suzannę Skiffington w Australii.
Metodologia Lambent przestrzega również zasad coachingu opartego na dowodach (evidence based coaching). Jest on określany jako „inteligentne i sumienne wykorzystanie najlepszej aktualnej wiedzy zintegrowanej z doświadczeniem fachowca w podejmowaniu decyzji dotyczących tego, w jaki sposób zapewniać usługi coachingu poszczególnym klientom oraz w projektowaniu i prowadzeniu programów szkoleniowych coachingu.”
Twórcy ICC Andrea Lages i Joseph O’Connor, napisali dwie książki na temat coachingu. Ich druga książka, „How Coaching Works”, została nominowana do tytułu Najlepszej Książki o Biznesie Financial Times roku 2007.